ျမတ္ဗုဒၶ၏ အံ့ဩဖြယ္ေကာင္းေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္၊ လြတ္လပ္ေသာအေတြးအေခၚ၊ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ ခြင့္တို႔ကို ေပးထားခဲ့သည္မွာ ဘာသာေရးသမိုင္းတြင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ မည့္သည့္ ဘာသာေရး၌မဆုိ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္မရွိေပ။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေကာသလႏိုင္ငံေတာ္၌ ခရီးလွည့္လည္စဥ္ ေကသမုတၲိအမည္ရွိေသာ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ခုသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။
ထိုၿမိဳ႕ကေလး၌ ကာလာမလူမ်ိဳးတို႔ ေနထိုင္ၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶ ထိုရြာသို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားေသာအခါ ကာလာမ လူမ်ိဳးတို႔ စု႐ံုး ေရာက္ရွိလာၾကကုန္၏။
ျမတ္ဗုဒၶကို သူတို႔ အ႐ိုအေသေပး ေလွ်ာက္ထားၾကသည္မွာ "အို ျမတ္စြာဘုရား ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ရေသ့ ရဟန္းတို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရြာသို႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အဆက္မျပတ္ လာေရာက္ၾကပါ၏၊ ေရာက္လာတိုင္းေသာ ရေသ့ရဟန္းတို႔သည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဝါဒကိုသာ အေကာင္းေျပာ၍ ထြန္းကားေအာင္ ေဟာေျပာၾကပါ၏။ သူတပါးတို႔၏ ဝါဒကိုမူကား ႐ံႈ႕ခ်အျပစ္ဆို၍ ပ်က္ျပားေအာင္ျပဳၾကပါ၏၊ ရေသ့ရဟန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာတို႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေကသမုတၲိ ရြာသို႔ ေရာက္တိုင္း မိမိတို႔အယူဝါဒကို လက္ခံဖို႔ရန္ သူတပါးတို႔၏အယူဝါဒကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ရန္ အသီးအသီး ေျပာသြားၾကပါ၏ဘုရား။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေကသမုတၲိရြာသားအားလံုး စိတ္႐ႈတ္၍ေနၾကကုန္ပါၿပီဘုရား၊ မည္သူ၏ဝါဒ မွားသည္၊ မည္သူ၏ဝါဒ မွန္သည္ဟု မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ သံသယမ်ား ဝင္ေနၾကကုန္၏ဘုရား။ အို အရွင္ေဂါတမဗုဒၶ- အရွင္သည္ေကာ မည္သို႔ေဟာျပႏိုင္မည္နည္း"-ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
"အို ကာလမတို႔- သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္ ျဖစ္ထိုက္ေပ၏။ သင္တို႔ရြာ၌ ဆရာမ်ားသေလာက္ ဝါဒလည္းမ်ားကုန္၏။ သင္တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ကို ဆရာ့ဝါဒတို႔ႏွင့္ သံသယတို႔က ဖံုးလႊမ္း၍ ေနၾကကုန္၏။ ငါသည္မူကား ထိုဆရာတို႔ကဲ့သို႔ မေျပာလို၊ သင္တို႔၏ ကိုယ္ ပိုင္အေတြးအေခၚ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္၊ ကိုယ္ပိုင္အဆံုးအျဖတ္ သည္သာလွ်င္ သင္တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ၊ ကိုယ္ပိုင္လမ္းညႊန္ ခ်က္ျဖစ္သင့္သည္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
(၁)တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ၾကားရသည္တို႔အေပၚ မွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။
(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္။
(၃)အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။
(၄)ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။
(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ ႏွင့္။
(၆)အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံုမွ် ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၈)ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာ ေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီ သြားၿပီဆို ႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။
(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ဝါဒသည္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။
"အိုကာလာမတို-အေကာင္းအဆိုး ဘယ္ဟာမ်ိဳးမဆို သင္တို႔အတြက္ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္လုပ္ၾက၊ ဤသည္ကား အေကာင္းတရား၊ ဤသည္ကား အဆိုးတရား၊ ဤသည္ကားအမွား၊ ဤသည္ကားအမွန္၊ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္ လုပ္ၾက။ ဤသည္ကား အမွား၊ ဤသည္ကား အဆိုး- ဆိုးက်ိဳး သာျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသည္ကား အေကာင္း၊ ဤသည္ကား အမွန္- ေကာင္းက်ိဳးသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို သူတပါးတို႔ထံ ဆံုးျဖတ္ခံစရာမလို သင္တို႔ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္သိေအာင္လုပ္ၾက။
"ဤသည္ကား အမွား၊ ဤသည္ကား အဆိုးျဖစ္ လိမ့္မည္"ဟု သင္တို႔ကိုယ္တိုင္သိ၍ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္လွ်င္ သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ထိုဝါဒကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။
ဤသည္ကား အေကာင္း၊ ဤသည္ကား အမွန္၊ ဤ အေကာင္းအမွန္ေၾကာင့္ သင္တို႔မွာ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္လိမ့္မည္ ဟုဆိုလွ်င္ ျမင္လွ်င္ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ထိုအက်င့္ကို လက္ခံ ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ သင္တို႔ကိုယ္ပိုင္အသိ၊ ကိုယ္ပိုင္အက်င့္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သည္သာလွ်င္ သင္တို႔ဘဝ၏ အရွင္သခင္ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ဘဝ၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးကို သင္တို႔၏ အက်င့္ႏွင့္ အသိက အဆံုးအျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္လုပ္ၾက။ ကိုယ့္အသိႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၾက။ ကိုယ့္အဆံုးအျဖတ္အတိုင္း ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးၾက။ သင္တို႔ဘဝ၏ လြတ္ေျမာက္ရာ တံခါးကို သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည"ဟု ေကသမုတၲိရြာသား ကာလာမတို႔အား မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဤျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးအမမ်ားသည္ ဘာသာေရးသ မိုင္းတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ အႏိႈင္းမဲ့လြတ္လပ္ေသာ အေတြး အေခၚအတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေကာသလႏိုင္ငံေတာ္၌ ခရီးလွည့္လည္စဥ္ ေကသမုတၲိအမည္ရွိေသာ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ခုသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။
ထိုၿမိဳ႕ကေလး၌ ကာလာမလူမ်ိဳးတို႔ ေနထိုင္ၾက၏။ ျမတ္ဗုဒၶ ထိုရြာသို႔ ဆိုက္ေရာက္သြားေသာအခါ ကာလာမ လူမ်ိဳးတို႔ စု႐ံုး ေရာက္ရွိလာၾကကုန္၏။
ျမတ္ဗုဒၶကို သူတို႔ အ႐ိုအေသေပး ေလွ်ာက္ထားၾကသည္မွာ "အို ျမတ္စြာဘုရား ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ရေသ့ ရဟန္းတို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရြာသို႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အဆက္မျပတ္ လာေရာက္ၾကပါ၏၊ ေရာက္လာတိုင္းေသာ ရေသ့ရဟန္းတို႔သည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဝါဒကိုသာ အေကာင္းေျပာ၍ ထြန္းကားေအာင္ ေဟာေျပာၾကပါ၏။ သူတပါးတို႔၏ ဝါဒကိုမူကား ႐ံႈ႕ခ်အျပစ္ဆို၍ ပ်က္ျပားေအာင္ျပဳၾကပါ၏၊ ရေသ့ရဟန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာတို႔ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေကသမုတၲိ ရြာသို႔ ေရာက္တိုင္း မိမိတို႔အယူဝါဒကို လက္ခံဖို႔ရန္ သူတပါးတို႔၏အယူဝါဒကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ရန္ အသီးအသီး ေျပာသြားၾကပါ၏ဘုရား။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအခါ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေကသမုတၲိရြာသားအားလံုး စိတ္႐ႈတ္၍ေနၾကကုန္ပါၿပီဘုရား၊ မည္သူ၏ဝါဒ မွားသည္၊ မည္သူ၏ဝါဒ မွန္သည္ဟု မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ သံသယမ်ား ဝင္ေနၾကကုန္၏ဘုရား။ အို အရွင္ေဂါတမဗုဒၶ- အရွင္သည္ေကာ မည္သို႔ေဟာျပႏိုင္မည္နည္း"-ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
"အို ကာလမတို႔- သင္တို႔မွာ ယံုမွားသံသယျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္ ျဖစ္ထိုက္ေပ၏။ သင္တို႔ရြာ၌ ဆရာမ်ားသေလာက္ ဝါဒလည္းမ်ားကုန္၏။ သင္တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ကို ဆရာ့ဝါဒတို႔ႏွင့္ သံသယတို႔က ဖံုးလႊမ္း၍ ေနၾကကုန္၏။ ငါသည္မူကား ထိုဆရာတို႔ကဲ့သို႔ မေျပာလို၊ သင္တို႔၏ ကိုယ္ ပိုင္အေတြးအေခၚ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္၊ ကိုယ္ပိုင္အဆံုးအျဖတ္ သည္သာလွ်င္ သင္တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ၊ ကိုယ္ပိုင္လမ္းညႊန္ ခ်က္ျဖစ္သင့္သည္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
(၁)တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ၾကားရသည္တို႔အေပၚ မွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။
(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္။
(၃)အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။
(၄)ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။
(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ ႏွင့္။
(၆)အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံုမွ် ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၈)ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာ ေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီ သြားၿပီဆို ႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။
(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ဝါဒသည္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္။
(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။
"အိုကာလာမတို-အေကာင္းအဆိုး ဘယ္ဟာမ်ိဳးမဆို သင္တို႔အတြက္ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္လုပ္ၾက၊ ဤသည္ကား အေကာင္းတရား၊ ဤသည္ကား အဆိုးတရား၊ ဤသည္ကားအမွား၊ ဤသည္ကားအမွန္၊ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္ လုပ္ၾက။ ဤသည္ကား အမွား၊ ဤသည္ကား အဆိုး- ဆိုးက်ိဳး သာျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသည္ကား အေကာင္း၊ ဤသည္ကား အမွန္- ေကာင္းက်ိဳးသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို သူတပါးတို႔ထံ ဆံုးျဖတ္ခံစရာမလို သင္တို႔ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္သိေအာင္လုပ္ၾက။
"ဤသည္ကား အမွား၊ ဤသည္ကား အဆိုးျဖစ္ လိမ့္မည္"ဟု သင္တို႔ကိုယ္တိုင္သိ၍ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္လွ်င္ သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ထိုဝါဒကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။
ဤသည္ကား အေကာင္း၊ ဤသည္ကား အမွန္၊ ဤ အေကာင္းအမွန္ေၾကာင့္ သင္တို႔မွာ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္လိမ့္မည္ ဟုဆိုလွ်င္ ျမင္လွ်င္ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ထိုအက်င့္ကို လက္ခံ ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ သင္တို႔ကိုယ္ပိုင္အသိ၊ ကိုယ္ပိုင္အက်င့္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သည္သာလွ်င္ သင္တို႔ဘဝ၏ အရွင္သခင္ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ဘဝ၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးကို သင္တို႔၏ အက်င့္ႏွင့္ အသိက အဆံုးအျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္လုပ္ၾက။ ကိုယ့္အသိႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၾက။ ကိုယ့္အဆံုးအျဖတ္အတိုင္း ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးၾက။ သင္တို႔ဘဝ၏ လြတ္ေျမာက္ရာ တံခါးကို သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည"ဟု ေကသမုတၲိရြာသား ကာလာမတို႔အား မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဤျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးအမမ်ားသည္ ဘာသာေရးသ မိုင္းတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ အႏိႈင္းမဲ့လြတ္လပ္ေသာ အေတြး အေခၚအတြက္ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္သည္။
